شما هم از آن‌هایی هستید که آواز محمدعلی کریم‌خانی را دوست دارید؟ همانی را که برای امام رضا خوانده است: «آمدم ای شاه پناهم بده، خط امانی ز گناهم بده، ای حرمت ملجا درماندگان، دور مران از در و راهم بده، لایق وصل تو که من نیستم، اذن به یک لحظه نگاهم بده»
اگر هنوز این شاهکار را نشنیده اید، به نظرم فرصت را از دست ندهید. این‌جا بشنوید. آهنگ این کار را آریا عظیمی‌نژاد ساخته است. پارسال، آلبومی از کارهای کریم‌خانی منتشر شد با عنوان «اشک رها نمی‌شود»، هر چند در این بی‌کرانه وب نسخه‌های غیرقانونی اش فراوان اند، اما تا حالا نشنیده ام، چون گذرم به تهران نیافتاده و ظاهرا با تمام بدی‌هایی که تهران دارد، چیزهای خوب تنها آن‌جا پیدا می‌شوند: یکیش نسخه اصل «اشک رها نمی‌شود».
این‌ها را نوشتم که بگویم سحرهای ماه رمضان، کریم‌خانی در شبکه یک است. حول و حوش سه و چهل دقیقه صبح. با همان صدای سحرانگیز و به صورت زنده مناجات‌هایی با آواز می‌خواند. اگر شما هم از آن‌هایی هستید که آواز محمدعلی کریم‌خانی را دوست دارید، از دست ندهید.
من البته قصد سیاسی نوشتن این‌جا نداشتم و ندارم. بنویسم هم مثل سابق نیست. گذری است صرفاً. حالا که کودتای نظامی در مصر به ایستگاه‌های آخرش رسیده و رئیس جمهوری را -که البته به هیچ وجه پسندم نبود از کرسی به زیر کشیده- وقتش شده تا یکی از پیش‌بینی‌هایم در مورد ایران بدون ولی فقیه را در مصر به آزمایش بگذارم. در مرحوم بی‌گاه‌ها یک بار گفته بودم که اگر ولی فقیه بر سر این مملکت نباشد، گروه‌های تندرو، همین نظم حداقلی را هم اجازه نمی‌دهند که برپا داشته شود. (بی‌گاه‌ها مرحوم شده و از گیتی محو، امکان لینک دادن نیست). حالا در مصر، که بازی اسلام‌گراها را، در حالی که هنوز بازی دموکراسی را تام و تمام نپذیرفته اند، به هم زده اند، باید تاب روزهای بی‌تاب را کشید. جایی که صندوق رای حکم نکند، اسحله حکم می‌کند و ترور و آشوب. و چه بد حکمی خواهد کرد بر این عراق دوم.