تمّت

هر چه گویی آخری دارد به غیر از حرف عشق

تمّت

هر چه گویی آخری دارد به غیر از حرف عشق

مصر رقت‌برانگیز


من البته قصد سیاسی نوشتن این‌جا نداشتم و ندارم. بنویسم هم مثل سابق نیست. گذری است صرفاً. حالا که کودتای نظامی در مصر به ایستگاه‌های آخرش رسیده و رئیس جمهوری را -که البته به هیچ وجه پسندم نبود از کرسی به زیر کشیده- وقتش شده تا یکی از پیش‌بینی‌هایم در مورد ایران بدون ولی فقیه را در مصر به آزمایش بگذارم. در مرحوم بی‌گاه‌ها یک بار گفته بودم که اگر ولی فقیه بر سر این مملکت نباشد، گروه‌های تندرو، همین نظم حداقلی را هم اجازه نمی‌دهند که برپا داشته شود. (بی‌گاه‌ها مرحوم شده و از گیتی محو، امکان لینک دادن نیست). حالا در مصر، که بازی اسلام‌گراها را، در حالی که هنوز بازی دموکراسی را تام و تمام نپذیرفته اند، به هم زده اند، باید تاب روزهای بی‌تاب را کشید. جایی که صندوق رای حکم نکند، اسحله حکم می‌کند و ترور و آشوب. و چه بد حکمی خواهد کرد بر این عراق دوم.