آلبر کامو در جایی (شاید سخنرانی جایزه نوبل) گفته بود بی‌معناترین (و نکبت‌بارترین؟) مرگ، مرگ در سانحه رانندگی است. از قضای آمده، چندی بعد خودش در تصادف رانندگی جان به جان‌بخش پس می‌دهد.
دو-سه سال پیش خبری می‌خواندم که از قوت گرفتن فرضیه عمدی بودن مرگ کامو می‌گفت. ماموران کا.گ.ب که قصد از میان برداشتن او را داشتند، این شوخی جدی را بر سرش آوردند: ترمز خودرویش را دست‌کاری کردند و کامو به همان مرگ بی‌معنا مرد.
بعد خواندن آن خبر حتی می‌ترسم که از ترس‌هایم با کسی حرف بزنم. ترس‌خورده‌ام.
یه جاهایی باید ترستون رو بگید....
البته بستگی داره چه ترسی باشه...
بعضی ترسا لزومی نداره گفته بشن , بعضی هاشون با گفتن بیشتر به جون آدم می افتن , بعضی هاشون ما رو پیش بقیه خوار می کنن , اما اونایی که باید گفته بشن اوناییه که آدم میتونه با گفتنشون برای مقابله با اون راهکار پیدا کنه....
این نظر منه...